Weg met bomen

Wie op de N41 het kruispunt naar Hamme centrum naderde, kon tot voor kort niet anders dan het waarachtige natuurlijke landschap bewonderen: mooie rijen van grote, lichtjes hellende waaibomen, zelfs in de herfst en winter een hartverwarmend gezicht! Een tafereel à la Camille Pissarro dat het gevoel gaf 'thuis' te zijn.

Ondertussen is mijn 'weg met bomen' veranderd in: weg met die bomen! Want ze zijn gerooid.

Als ze een gevaar waren voor de veiligheid: OK.
Als ze vanwege ouderdom kaprijp waren en dus weg moesten: OK.
Als er nieuwe bomen in de plaats zullen komen: OK.

Maar als de schepen voor Lokale Economie beweert dat de inrit naar het centrum voordien niet aantrekkelijk was, dat het vroeger niet aangenaam wandelen en fietsen was naar de Durme... dan ga ik niet akkoord.

Nu gaapt aan de ene kant een barre vlakte, aan de andere kant een commerciële inplanting - alsof wij de industriële zone van Geel binnen rijden.  Ja, Hamme, met zijn vele toeristische troeven, werd door het rooien van de schilderachtige populierenrijen van een natuurlijke blikvanger onthoofd. 
Gelukkig heeft men als plaatsvervanger voorzien in de aanplanting van jonge eiken, die weliswaar heel, heel traag groeien. En het is te hopen dat men niet op het idee komt om de open ruimte verder op te vullen met onnatuurlijke plantsoentjes, keurig aangelegde parkjes en burgerlijke pelouses. Want sommige stedelijke 'groenen' denken dat de mens mooiere natuur maakt dan de natuur zelf.